Zespół Pilota Chorągwi Łódzkiej we współpracy z Łódzkim Okręgowym Związkiem Żeglarskim i Agencją Żeglarską KUBRYK organizuje we wrześniu 2011 roku kameralne szkolenie na stopień sternika jachtowego dla harcerzy.

Aby przystąpić do kursu trzeba mieć ukończone 18 lat oraz posiadać staż na wodach morskich.

W dniu 3 IX odbędzie się oficjalna część uroczystości 50-lecia podniesienia bandery na s/y Zawisza Czarny. Komendant CWM serdecznie zaprasza wszystkich na całość obchodów, które potrwają od 2 do 4 września - ich oprawę stanowić będzie obecność w Gdyni żaglowców, uczestników The Culture 2011 Tall Ships Regatta.

Wszyscy, którzy kiedykolwiek byli związani z nobliwym żaglowcem proszeni są o przywiezienie ze sobą zdjęć i innych pamiątek związanych z Zawiszą – do skopiowania, zeskanowania, sfotografowania i późniejszego umieszczenia w przygotowywanym z okazji 50-lecia albumie okolicznościowym.

Nadszedł 28 lipca - dzień wizyty na terenie miasteczka zlotowego, a także ostatni, jaki mieliśmy spędzić w Åhus. Od portów Zatoki Gdańskiej dzieliło nas ponad 200 mil - aby dotrzeć tam na czas musieliśmy wyruszyć najpóźniej we wczesnych godzinach wieczornych.
Poranek przywitał nas deszczem i zimnym, północno-zachodnim wiatrem - ulice miasta opustoszały, właściciele nabrzeżnych kafejek nie spieszyli się z ich otwarciem. Wstaliśmy wcześnie rano, aby tuż po podniesieniu bandery móc zasiąść do śniadania. Z Åhus do Kristianstad nie było daleko, najwyżej 2 godziny pieszej wędrówki, jednak z uwagi na deszcz zdecydowaliśmy się skorzystać z autobusu linii 551, kursującego do Rinkaby. 

Szlak wodny prowadzący do Åhus nie należy do łatwych i przyjemnych. U ujścia rzeki przepływającej przez miasteczko rozpościera się szeroki pas płycizn, naszpikowany podwodnymi przeszkodami. Dla niewielkich jachtów wyznaczono tyczkami specjalne podejście, znacznie skracające drogę do główek portu; większe jednostki muszą płynąć dookoła i trzymać się toru wodnego, prowadzącego do portu od strony północno-wschodniej.
Kiedy dotarliśmy do Åhus, było już ciemno. W główkach przywitał nas intensywny zapach melasy, duszną wonią rozlewający się po ponurym, towarowym nabrzeżu. Rzeka zwężała swój bieg, aż za niewielkim jej zagięciem dostrzegliśmy sylwetki jachtów naszej armady.

Zgodnie z ustaleniami podjętymi przez skipperów dzień wcześniej, z powodu zbyt silnego wiatru ("ale wiatr, ósemka chyba dmie") 24 lipca wszystkie jachty pozostały w Svanemøllen havn. Pozwoliło to spragnionym widoków zabytków załogom zwiedzić Kopenhagę. W ekspresowym tempie przebiegliśmy malowniczymi uliczkami oglądając najpiękniejsze zakątki tego miasta. Udało się nam nie zgubić i wrócić do portu na obiad, a ten to dopiero był... prawdziwym dziełem sztuki. Nie dość, że czekała na nas przepyszna zupa pomidorowa (odpowiednio doprawiona na ostro, co "wielce ucieszyło" kapitana - bo przecież pieprz, to "to, co PanWac lubi najbardziej!"), to później na stołach pojawiły sie placki ziemniaczane oraz... deser - budyń waniliowy. Nic dziwnego, że była to prawdziwa uczta dla podniebienia.